The last of my India adventures

Hey waarde landgenootjes :-)

Ondertussen is het echt al een eind geleden dat ik nog iets geschreven heb. Ik zal gewoon verder gaan waar ik jullie in de steek heb gelaten. Na de kameelsafari in Jaisalmer zijn we verder gereisd naar Bikaner. Blij dat Vikram de indier die we leerden kennen in Udaipur mee was met ons aangezien we in 3de klasse zaten (lees mensen die in bagagerekken slapen en tetris gewijs de vloer bedekken) en aankomen in Bikaner om 4u 's nacht zou anders niet de meest aangename ervaring geweest zijn. Alenka en ik waren enkel in Bikaner voor enkele uurtjes net genoeg om de rattentempel te bezoeken (jup letterlijk een tempel waar het krioelt van de ratten en waar je verplicht blootvoets moet rondlopen - gezellig !! ) Nog enkele gebouwen aan de buitenkant gezien maar dat was het voor Bikaner een nachtbus stond klaar voor ons om richting Amritsar te vertrekken... Tijd om afscheid te nemen van onze Indische vriend.

Aangekomen in Amritsar vonden we vrij snel de weg richting 'Golden Temple' recht er tegenover is een soort van hostel waar je volledig vrij kan blij. Op het einde van je verblijf kan je gewoon een vrije donatie geven. The golden temple was voor mij vrij indrukwekkend. Tegelijkertijd een oase van rust en ook wel een heel spirituele plek om te ervaren. Ze hebben er ook een gigantische keuken die per dag tussen de 60.000 en 80.000 mensen eten geeft en die zo goed al volledig op vrijwilligers functioneert wat al helemaal ongelofelijk is. We zijn er verschillende keren gaan eten het systeem gaat als volgt, wanneer je binnekomt staan er 5-6 mensen op de trappenhal om je een vork, metalen plaat en metalen kop te geven. Dan volg je de grote menigte tot je in een van de vele zalen terecht komt waar mensen in lange rijen tegenover elkaar gaan zitten op de grond. Als iedereen min of meer gezeten is komen er andere vrijwilligers met grote emmers rijst, dhal en groentencurry langs en geven ze je van elks een grote lepel. De volgende mensen komen langs met water en chapati's en je kan zoveel eten als je wil. Als je klaar bent sta je op om terug naar beneden te gaan waar je op vrije basis een donatie kan geven en je je bord en bestek afgeeft aan een legertje mensen die met 300 de afwas doen. Het geluid van kletterende metalen borden en bestek is dan ook de ganse dag door te horen. Iedereen die zin heeft kan een handje toesteken is het nu om knoflook te pellen of mee te helpen aan de afwas iedereen is welkom. Tussen genieten van de oase van rust in de golden tempel en het eten in de free kitchen zijn we ook gaan ronddwalen in oud amritsar. Letterlijk een verzameling van allemaal ministraatjes waar je gemakkelijk verloren kan in lopen wat dan ook gebeurd is :-) Maar het ronddwalen was ook echt super van de buurtje waar elk winkeltje 4000 sjaals verkoopt tot het buurtje waar je allemaal armbandjes kan kopen en nog veel meer brol... In een van deze winkeltjes hebben we ons dan ook een punjabi dress laten maken een typische outfit voor india, losse broek met een lange top erbovenop in kleurrijke motiefjes. Ideale kledij om rond te hossen in india en minder aangestaart te worden dus. Na twee dagen Amritsar was het tijd voor ons volledige ontstresplan op naar rishikesh dus...

Ontstressen kan je niet voor we nog eens volledig gestresseerd raken wat dus ook gebeurde tijdens onze aankomst in Rishikesh. Aankomen met de trein, uitpluizen welke bus we moeten nemen en dan nog een riksha naar het stuk in rishikesh waar we moesten zijn. Natuurlijk zet de riskha je veel te vroeg af en eindigt het in nog een uur of 2 met onze zakken sleuren vooraleer we waren waar we moesten zijn. Een nogal cranky morning voor ons beiden en we waren dan ook ongeloofelijk opgelucht om alles in onze guesthouse te droppen. Blijkbaar betekend ontstressen ook dat we allebei wat ziek geworden zijn (lees niet meer dan 5 m van onze badkamer verwijderd wilden zijn) Na een dagje of twee was alenka al wat beter ik heb toch wel een dagje of 4 nodig gehad. Niet erg er zijn een aantal boeken verslonden geweest op die dagen tijd. Nadien was Rishikesh echt wel ontstressen en een huisje bouwen. Mensen leren kennen en niet na 3 dagen opnieuw 'goodbye' moeten zeggen was voor ons beiden een ervaring. De enige actieve dingen die we gedaan hebben was gaan raften op de ganges ( met drie  + 2 instructeurs in een bootje en je armspieren kapotpeddelen om niet te verzuipen met het meest bizare mens uit jordanie die niet doorhad dat ze deftig naar de uitleg moest luisteren en zich 5 minuten voor we vertrokken afvroeg wat ze moest doen als ze plots naar de wc moest... Soit raften was cool en we hebben het overleefd :-D Dat zal min of meer het meest actieve uit onze 19 dagen rishikesh geweest zijn. Inderdaad 19 dagen we waren en ook van geschrokken maar het was het meer dan waard en ook zeker heel erg nodig. Verder bestonden onze dagen in rishikesh af en toe gaan afkoelen in de ganges waar we de volle 30 min voor moesten wandelen. Een plan maken om iets te doen maar uiteindelijk een ganse dag in het restaurant blijven zitten en spelletjes spelen met mensen die we ginder zijn tegengekomen enz... Een andere coole daguitstap die we gedaan hebben was naar de beatles ashram. Een nu volledig verlaten ashram waar de beatles zoveel jaren geleden een tijdje verbleven hebben tot enkele van de bandmembers doorhadden dat de 'baba's ' het meer op het vrouwelijk schoon hadden dan op mediteren. Vandaag is het verlaten ashram waar gedurende de jaren heel wat grafitti en prachtige artpieces ontstaan zijn. Dus een zalige plaats om een ganse dag in rond te dwalen. Tijdens onze tijd in Rishikesh is ons oorspronkelijke plan om dheli en dan varanasi te doen ook veranderd. Reizen blijft iets leuk en iets doen omdat het 'moet' een 'must' of 'cool' is staat niet echt in ons woordenboek dus beslisten we om langer in Rishikesh te blijven en gewoon dheli op het einde te doen en dan richting Nepal te trekken. Dus na 19 dagen Rishikesh werd het tijd om afscheid te nemen van onze nieuwe vriendjes en verder te trekken richting druk en busy en vuil (volgens alle mensen die we waren tegengekomen) dheli. We verwachten beiden dus het ergste... niet dus voor ons viel dheli echt heel goed mee, we zijn gaan rondwalen in de stad, naar de cinema geweest, een museum gedaan enz... Dagtripje naar de taj mahal vanuit dheli was een avontuur een superdeluxe trein richting agra om dan terug te komen samengepropt in sleeperclass omdat er geen plaats meer was. Taj mahal was mooi maar ik geloof dat ik er teveel foto's van op voorhand van gezien had om echt onder de indruk te zijn. Dan vond ik de tempel in madurai veel indrukwekkender. Maar goed tijd om ook dheli te verlaten en richting Nepal te trekken maar india zou india niet zijn als onze laatste treinrit misschien de drukste trein in india was dat moment. Van dheli naar gorakhpur was min of meer 17uur reizen. Een mooi afscheidskadoo op een bepaald punt zaten er in het compartiment waar er normaal 8 mensen zitten maar liefst 21 gezellige bedoening dus. Alenka en ik hebben dan ook ons klein sleeperbedje met een indier gedeeld wat niet zo super comfortabel was. Gelukkig zat er 1 indier in ons compartiment die het allemaal een pak aangenamer maakte , bereid om ons te helpen en bij het opstaan 's ochtends kregen we chai (thee) en koekjes van hem. Aangekomen in Gorakhpur ook een hoop hulp gekregen bij het vinden van de juiste bus. Wel de treinrit hadden we overleefd. Tijd voor een volgende bus van 3u richting de grens met Nepal. Het india avontuur is over (of toch zeker tijdelijk) en een avontuur was het dan ook echt wel maar wel eentje waar ik met volle teugen van genoten heb. Bij deze is het india hoofdstuk afgesloten. Volgende update gaat over 'the trek of my life' in Nepal.

Dikke kussen !

Lieselot